برنج و برنز هر دو از مس تشکیل شده‌اند، در واقع عنصر پایه آن‌ها مس است. به همین دلیل در کاربردهای زیادی می‌توانند شبیه به هم عمل کنند. با این وجود، عناصر آلیاژی تشکیل‌دهنده آن‌ها با یکدیگر فرق دارد. برنج حاوی روی است، در حالی که برنز قلع دارد. عناصر دیگر بدین منظور اضافه می‌شوند که آلیاژها خواص متفاوتی پیدا کنند و برای استفاده در کاربردهای متفاوتی مناسب شوند. با وجودی که با اضافه کردن این فلزات ترکیب‌های متفاوتی حاصل می‌شوند، اما هم برنج و هم برنز تا حدی خواص خود را حفظ می‌کنند و به فلزی کاملاً متفاوت تبدیل نمی‌شوند.
شاید بهترین راه برای تشخیص برنج و برنز از یکدیگر توجه به رنگ آن‌ها باشد. برنج معمولاً سایه‌ای مات و زردرنگ دارد که آن را برای استفاده در مبلمان و صندلی‌ها مناسب می‌کند. برنز رنگی قهوه‌ای و مایل به قرمز دارد که می‌تواند با برخی سلیقه‌ها سازگارتر باشد. البته وقتی عناصر مختلف و با میزان متفاوتی به ترکیب اضافه می‌شوند، این خواص ممکن است تا حدی تغییر کند، هر چند این تغییر به اندازه‌ای نیست که نتوان آن دو را از یکدیگر تشخیص داد.
اگر می‌خواهید مطمئن شوید که فلز مورد نظرتان را درست انتخاب کرده‌اید، یکی از راه‌های خوب توجه به ویژگی‌های آن‌ها است. انعطاف‌پذیری برنج از برنز بیشتر است و این بدین علت است که فلز قلع در اتصال ذرات مس به یکدیگر بهتر از زینک عمل می‌کند. به عبارت دیگر شبکه‌های تشکیل شده در برنج هنگام چکش خوردن آزادی بیشتری برای لغزیدن روی یکدیگر دارند. بنابراین می‌توان گفت برنز شکنندگی بیشتری نسبت به برنج دارد اما به دلیل دیرتر اکسیده شدن در مقایسه با برنج از دوام بالاتری برخوردار است.
برنج و برنز بدین علت ساخته می‌شوند که در بسیاری از کاربردها نمی‌توان به طور مستقیم از مس استفاده کرد، زیرا برخی خصوصیات لازم را ندارد. ترکیب مس با روی و تشکیل برنج آن را برای ساخت آلات موسیقی، اتصالات لوله‌کشی و زیپ مناسب می‌کند. ترکیب مس با قلع و تشکیل برنز نیز آن را برای ساخت زنگ، اتصالات و پروانه کشتی، یاتاقان و موارد زیاد دیگر مناسب می‌کند. بنابراین در پاسخ به این سوال که «برنج بهتر است یا برنز؟» باید گفت بستگی به کاربرد مد نظر شما دارد.